پرداخت هزینه دور زدن تحریم‌های نفتی با دیپلماسی قدرتمند
تاریخ انتشار: ۱۳ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۲۹۱۷۱
فرارو-مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا روز جمعه ۱۲ آبان طرحی را در زمینه تشدید تحریم‌های نفت ایران تصویب کرد که بر اساس آن، بندر‌های خارجی باید تدابیر «توقف اجازه پهلو گرفتن کشتی‌های حامل نفت ایران» را اعمال کنند.
به گزارش فرارو، این طرح همچنین تشدید تحریم فرآوری نفت ایران توسط پالایشگاه‌های خارجی را نیز در نظر گرفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مایک لاولر قانونگذار جمهوریخواه و جِرِد موسکوویتس قانونگذار دموکرات با انتشار بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند این طرح «پیام روشن و نیرومندی به بازیگرانی همچون چین، روسیه، و دیگران می‌فرستد که: «به ایران برای دور زدن تحریم‌ها کمک نکنید وگرنه با عواقب آن روبرو خواهید شد.»، اما این نخستین باری نیست که ایران تحت تحریم‌های نفتی قرار دارد. پیش از این نیز ایران بار‌ها تحریم‌های مختلف نفتی را تجربه کرده است. کیمبرلی دونوان مدیر ابتکار عمل اقتصادی شورای آتلانتیک می‌گوید: «اگر این طرح تصویب شود تفاوت چندانی با تحریم‌های موجود ندارد. تحریم‌هایی که در حال حاضر علیه ایران و به ویژه بخش انرژی آن اعمال می‌شود، بسیار گسترده است... من دقیقاً مطمئن نیستم این روند چطور پیش می‌رود یا اینکه واقعاً چه تأثیر معناداری بر ظرفیت فروش نفت ایران خواهد گذاشت».
چین را می‌توان یکی از بزرگترین خریداران نفت ایران در سال‌های پساتحریم دانست. طبق آمار مؤسسه کپلر، صادرات نفت ایران به چین به بیش از ۱/۸ میلیون بشکه در روز رسیده است. برخی کارشناسان معتقدند بخشی از این صادرات مربوط به ذخایر نفت ایران است که در نفتکش‌ها روی دریا انبار شده است. پیش از اعلام رسمی گزارش کپلر، مایک لالر نماینده جمهوریخواه ایالات متحده، طرحی را برای پاسخگو کردن چین در قبال خریداری نفت از ایران ارائه کرده بود. این طرح در کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان تصویب شده و در انتظار بررسی در مجلس نمایندگان است. لالر اشاره کرد، همکاری ایران و چین به معنای نقض تحریم‌های آمریکاست. او گفت که چین یکی از بزرگترین خریداران نفت ایران است و این خرید‌ها به ایران کمک می‌کند تا تحریم‌ها را دور بزند. رویترز درکزارشی مدعی شده که با وجود فشار تحریم ها، تخفیف‌های نفتی بالای ایران منجر به فروش گسترده نفت به چین شده است و عدم‌النفع ایران از تخفیف در ۹ ماهه سال ۲۰۲۳ را معادل ۴.۲ میلیارد دلار ارزیابی‌ی شود.
شرایط مذکور با پرسش‌هایی همراه است از جمله این که پیامد‌های تحریم‌های جدید ایالات متحده علیه ایران چه خواهد بود و ایران چگونه می‌تواند یا این شرایط مقابله کند؟ فرارو در راستای پاسخ دادن به این پرسش‌ها با فرزین سوادکوهی، کارشناس انرژی، گفتگو کرده است:
اهمیت بهبود سیاست خارجی در فروش نفتفرزین سوادکوهی به فرارو گفت: «سال‌های سال است که تحت تنگنا‌های تحریمی قرار داریم و مشکلاتی که در بخش توسعه حوزه نفت داریم، هر روز انباشته‌تر می‌شود. از طرفی، عدم مدیریت درست یا سوء مدیریت در حوزه توسعه نفت ایران نیز مزید بر علت شده است و نمی‌توانیم بگوییم که فقط تنگنا‌های تحریمی کشور ما را تحت فشار گذاشته است. تصمیمات جدید کنگره ایالات متحده، مسیری را که قرار بود با شرایط سخت طی کنیم، سخت‌تر کرده است.»
وی افزود: «جریان‌هایی در کشور وجود دارند که چه بسا از شدیدتر شدن تحریم‌ها سود بیشتری می‌برند و این موضوع هر روز کار ما را به تعویق می‌اندازد. ما برای توسعه زیرساخت‌های نفتی و تهیه ابزار‌های ابتدایی این حوزه، به همکاری با شرکت بزرگ بین المللی نیاز داریم. اما با تشدید تحریم ها، ارسال تجهیزات و همکاری ما نیز با مشکلاتی مواجه می‌شود؛ بنابراین مجبوریم تجهیزات مورد نیازمان را از واسطه‌های مختلف تهیه کنیم و به همین نسبت نیز هزینه بسیار بالاتری را متقبل شویم. بخشی از مشکلات نیز به تعاملات سیاسی ما با کشور‌های مختلف بر می‌گردد. یعنی اگر ما در حوزه سیاست خارجی تعاملات قوی تری داشته باشیم، فشار‌ها کمتر می‌شود.»
هزینه‌های سنگین دور زدن تحریمهااین کارشناس انرژی گفت: «وقتی پالایشگاه‌ها یا مقاصدی که نفت ما به هر شکلی (واسطه‌ای یا مستقیم) به آن جا صادر می‌شود، تحت فشار تحریمی قرار گرفته و از ارتباط با ما منع شوند، ممکن است در مرحله اول برای آن‌ها با ضرری همراه باشد، اما آن‌ها مشکلات ما را ندارند و طبیعتا به سرعت بازار‌های جدیدی برای خود پیدا می‌کنند. ما هر روز در حال از دست دادن کشور‌های هدفمان هستیم. با توجه به این که اقتصاد ما یک اقتصاد به شدت وابسته به نفت است، مهمترین تاثیری که چنین شرایطی می‌تواند داشته باشد، اثرات سوء در اقتصاد کشور است.»
وی افزود: «تمام راه‌های صادراتی که ما تصور می‌کنیم می‌توانند به ما کمک کنند، سهم فروشمان را حفظ کنیم، با گسترده‌تر شدن تحریم ها، محدود‌تر می‌شوند. حتی یک گام فراتر را هم می‌گویم که چه بسا، مسیر‌هایی که ما تصور می‌کنیم می‌توانند کمک کننده باشند، پیش از استفاده ما، توسط تحریم کنندگان کشف و مسدود شده است. طبیعتا در این شرایط ما مدام باید راه‌های جدیدی برای دور زدن تحریم‌ها پیدا کنیم. هر چند من به اصطلاح «دور زدن تحریم» اعتقادی ندارم. تصور می‌کنم دست به دامن هر روشی شدن و به هر طریقی نفت فروختن و به مشتری رساندن به معنای دور زدن تحریم نیست، چرا که این نوع رفتار هم می‌تواند هزینه‌های سنگینی به کشور تحمیل کند و جای تفاخر ندارد که ما با هزینه‌های سنگین و صرف وقت و انرژی بسیار زیاد، مدام این گفته را تکرار کنیم که «ما تحریم‌ها را دور زدیم». این راه حل، راهکار نهایی نیست. به اعتقاد من راه حل درست، افزایش تعاملات در حوزه سیاست خارجی است.»
بازار‌های نفت بین الملل با کنشگری پیش میرودسوادکوهی گفت: «چین یا هند که ما تصور می‌کنیم بازار هدف ما هستند، معطل ما نمی‌مانند و وقتی در تنگنا‌های شدید قرار بگیرند به دنبال کشور‌ها و معاملات جایگزین می‌گردند. ما با عراق و ترکیه نیز مشکلاتی داریم و تلاش داریم با ترکمنستان نیز ارتباط برقرار کنیم، اما همچنان با این کشور درگیر سوء تفاهم‌های بسیار شدیدی هستیم؛ بنابراین تلاش‌های مذکور، دستاورد چندانی در حوزه اقتصادی برای ما نداشته که ملموس به نظر برسد. بسیاری از وعده‌ها و اعداد ارائه شده توسط مسئولان حوزه نفت، بیشتر در حد حرف است.ای کاش شفافیت رسانه‌ای در این زمینه بیشتر بود و می‌توانستیم بررسی کنیم که چگونه می‌توانیم بر اساس سخنان وزیر نفت، به هر کجای دنیا که دلمان می‌خواهد نفت بفروشیم. به اعتقاد من این نوع وعده‌ها بیشتر حالت «گفتار درمانی» دارد تا پروژه‌های عملی.»
وی افزود: «بازار‌های نفت بین الملل، تابع شاخص‌های روز خود است. یعنی معطل یک عامل نمی‌ماند و مرتب راهی برای احیای خود پیدا می‌کند. ممکن است بازار بین الملل در مقطع کوتاهی، از شرایط تاثیر بپذیرد یا برخی آشفتگی‌های ظاهری را تجربه کند، اما این آشفتگی به سرعت رفع می‌شود. عاملی مثل تحریم نفت ایران نمی‌تواند دائم بازار را تحت الشعاع قرار دهد. بازار‌های بین الملل با «کنشگری» پیش می‌رود نه «کنش پذیری». در جنگ اوکراین تحریمی که روسیه اعمال کرده بود، این ذهنیت را ایجاد کرد که «زمستان سخت اروپا» در راه است و این موضوع مدام تکرار می‌شد. اما در عمل دیدیدم که اروپا منتظر شرایط سخت باقی نماند و سعی کرد در فاصله‌ای کوتاه، خود را احیاء و به طرق مختلف تامین کند.»
منبع: فرارو
کلیدواژه: تحریم فروش نفت تحریم نفتی قیمت طلا و ارز قیمت موبایل دور زدن تحریم ها مجلس نمایندگان ایالات متحده بین الملل نفت ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۲۹۱۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پشت پرده فعال‌شدن دیپلماسی آفریقاییِ ایران چیست؟
فرارو- جمعه گذشته تهران میزبان دومین "اجلاس بین المللی ایران و آفریقا" بود. نشستی که با حضور مقام‌های ارشد بیش از ۳۰ کشور آفریقایی به ویژه وزرای اقتصاد برگزار شد. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این قبیل نشست‌ها می‌توانند مقدمه‌ای برای وقوع تغییرات مثبت در روابط خارجی و به طور خاص دیپلماسی اقتصادی باشند.
به گزارش فرارو؛ در این راستا، یکی از نکاتی که چندین سال است از سوی کارشناسان مسائل راهبردی و تحلیلگران به عنوان نقدی به سیاست خارجی ایران مطرح شده، غافل شدن از برخی حوزه‌های جغرافیایی در عرصه سیاست خارجی و صرفا تمرکز بر برخی مناطق و کشور‌های خاص است. موضوعی که در برخی موارد در بزنگاه‌های تاریخی موجب وارد آمدن آسیب‌ها و خساراتی شده است.
با این همه، دولت سیزهم از زمان آغاز به کار خود در سال ۱۴۰۰، تمرکز ویژه‌ای بر توسعه روابط با مناطق مغفول در حوزه سیاست خارجی ایران معطوف کرده است. ابراهیم رئیسی در دو نوبت در قالب تور‌هایی به کشور‌های آفریقایی سفر انجام داده و توسعه روابط با آفریقایی‌ها را یکی از محور‌های اصلی سیاست خارجی دولت سیزدهم توصیف کرده است.
معادله‌ای که در قالب نشست بین المللی اخیر ایران و آفریقا نیز نمود‌های عینی‌تری گرفته است. با این همه، واقعیت این است که اقبال به توسعه روابط با کشور‌های آفریقایی در شرایط حاضر، به طور خاص تحت تاثیر ۳ مولفه مهم و محوری است.
۱. بازارِ رو به رشد کشور‌های آفریقاییقاره آفریقا جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر را در خود جای داده و بسیاری از تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که شاخص‌های اقتصادی در شمار قابل ملاحظه‌ای از کشور‌های افریقایی رو به رشد بوده و پالس هاس مثبتی را در مورد آینده این دسته از کشور‌ها به ویژه در حوزه اقتصادی مخابره می‌کنند.
در حقیقت، هم جمعیت این قاره چشمگیر است و هم درآمد خانوار‌ها در آن رو به بهبود است. این دو مولفه در نوع خود کشور‌های آفریقایی را به یک بازارِ هدف بسیار مناسب برای بسیاری از کشور‌های جهان تبدیل می‌کنند. ایران نیز با توجه به ظرفیت‌های صنعتی و تولیدی خود از این قاعده مستثنی نیست. می‌تواند کالا‌های ساخت خود را که از کیفیت بین المللی برخوردارند و البته کشور‌های آفریقایی می‌توانند آن‌ها را در مقایسه با نمونه‌ای مشابه خارجی، با قیمت کمتری تهیه کنند، به آفریقا صادر کند.
موضوعی که هم برای ایران و هم ملل آفریقایی حامل نفع و سود است.
۲. کسب حمایت موثر سیاسی در عرصه بین المللیبلوک کشور‌های آفریقایی از وزن قابل توجهی در نهاد‌ها و سازمان‌های بین المللی برخوردارند. آفریقا چیزی در حدود ۵۴ کشور را در خود جای داده که آن‌ها در جنبش عدم تعهد، گروه ۷۷، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، و دیگر نهاد‌های بین المللی، بازیگران مهم و تاثیرگذاری هستند.
در این چهارچوب، ایران به واسطه توسعه پیوند‌های سیاسی و اقتصادی خود با بلوک کشور‌های آفریقایی می‌تواند روی کارتِ رای‌دهی آن‌ها در نهاد‌های بین المللی حساب ویژه‌ای باز کند. موضوعی که یک برگ برنده موثر به حساب می‌آید. این مساله به ویژه در بحبوحه تشدید تنش‌ها و رقابت‌های ژئوپلیتیک و ایدئولوژیک بین المللی، از ابعاد جدی تری نیز برخوردار می‌شود.
۳. توسعه نفوذ بین‌المللی ایران در قالب یک قدرت منطقهایدر نهایت باید به این مساله نیز اشاره کرد که ایران در منطقه غرب آسیا یک قدرت قابل توجهِ منطقه‌ای است. این کشور به عنوان یک قدرت منطقه‌ای، طرح و برنامه‌هایی برای توسعه نفوذ خود دارد. مساله‌ای که در عرصه روابط بین الملل برای هر بازیگر دیگری غیر از ایران نیز امری طبیعی محسوب می‌شود.
حال در این میان، اشتراکات تاریخی و فرهنگی ایران و برخی ملل آفریقایی و در عین حال وجود ظرفیت‌های نرم فرهنگی نظیر حضور شیعیان در برخی کشور‌های آفریقایی و یا مهاجرت تاریخی برخی اقوام ایرانی به کشور‌های آفریقایی، بستر‌های مناسبی را نیز برای توسعه نفوذ ایران در میان کشور‌های آفریقایی ایجاد کرده اند.
بستر‌ها و ظرفیت‌هایی که تاکنون مورد بی توجهی بوده اند و حال توجه به آن ها، یکی از الزاماتی است که با توجه به افزایش وزن و قدرت منطقه‌ای و بین المللی ایران، از اهمیت بسیار زیادی برخودار می‌شوند. معادله‌ای که موجب شده تا بار دیگر قاره آفریقا مورد توجه تصمیم سازان حوزه سیاست خارجی ایران قرار گیرد.
مسمومیت ۲۹ پزشک با مشروبات الکلی تقلبی در شیراز